1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. 

Τα τελευταία χρόνια ζω στο Αίγιο. Είμαι ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής μέσω Τέχνης και ασχολούμαι με το θέατρο, τη μουσική, την κίνηση και τη γραφή, τόσο στη δουλειά μου όσο και στις προσωπικές μου αναζητήσεις. Νιώθω ότι η ποίηση, με την έννοια μιας αφαιρετικής σύνθεσης, περικλείει όλες τις τέχνες και έχει μια ισχύ ακατάληπτη για εμάς γιατί πηγάζει από αυτό που δεν ξέρουμε. Αγαπάω τη φύση και την τέχνη και ψάχνω συνέχεια τη σχέση μεταξύ τους όσο και την σύνδεσή τους με ενδοψυχικές λειτουργίες.

2. Συστήστε μας την ποιητική σας συλλογή “Ποιήματα για έναν τρυφερό κόσμο”.

Πρόκειται για ποιήματα σε ελεύθερο στίχο που αφορούν στην αγάπη, την ομορφιά της φύσης, την αίσθηση της ύπαρξης και της ανυπαρξίας. Είναι μια ανθολόγηση από ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία πενταετία.

3. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε τα ποιήματα της συλλογής αυτής;

Δεν μου είναι πάντα καθαρό αν ήμουν εγώ που έγραψα αυτά τα ποιήματα ή να με δημιούργησαν εκείνα. Δεν έχω καταλήξει αν είμαστε παραγωγοί ή προϊόντα της τέχνης. Πάντως, είναι μια αυτόματη διαδικασία που δε μπορώ να κατανοήσω ακριβώς τους μηχανισμούς και την λειτουργία της. Και, για να είμαι ειλικρινής, δε θα ήθελα να αποκρυπτογραφήσω αυτή την ασυνείδητη λειτουργία, έτσι ώστε να παραμείνει για πάντα μαγική και θρεπτική.

4. Σε ποιους αναγνώστες απευθύνεται  η συλλογή σας”;

Η συλλογή απευθύνεται στο τρυφερό κομμάτι που υπάρχει μέσα σε όλους μας, ανεξάρτητα απ’ το αν το έχουμε εκδηλώσει ή όχι. Είτε είμαστε νέοι, είτε μεγαλύτερης ηλικίας, είτε άνδρες είτε γυναίκες, είτε ευτυχείς είτε όχι, σίγουρα είμαστε στο βάθος μας τρυφεροί. Κι αυτό γιατί κάποτε ήμασταν όλοι μας παιδιά. Και αυτή η ποιότητα, αυτό το στοιχείο δε μπορεί να χαθεί, να εξαφανιστεί. Μπορεί μονάχα να κρυφτεί μέχρι να βρει έναν τόπο ασφαλή για να ξεμυτίσει. Πίσω απ’ τις ιδέες μας, τις αντιλήψεις μας, την ιδεολογία μας και πίσω από την πορεία μας ως μέλη μιας κοινωνίας, υπάρχει ένας μικρός μα υπερδύναμος πυρήνας, μια κοιτίδα αγνότητας, ευαισθησίας, αγάπης. Εκεί βρίσκουμε την τρυφερότητα, στα έγκατα του ψυχισμού. Ένα μικρό ανθάκι μέσα στην πόλη που μπορεί δυνάμει να διαλύσει το τσιμέντο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα χάδι μπορεί να είναι πιο δυνατό από μια γροθιά ή και από μια βόμβα.

5. Ποιος είναι για εσάς ο «τρυφερός κόσμος» που αναφέρετε στον τίτλο της ποιητικής σας συλλογής;

Ο τρυφερός κόσμος υπάρχει παράλληλα με τον χυδαίο κόσμο, με τον φτηνό κόσμο που καθημερινά συναντάμε αλλά ζει στον αντίποδά του. Η ίδια η φύση είναι τρυφερή εφόσον κινείται με όρους πραγματικής δικαιοσύνης. Ο τρόπος που η φύση μάς χαρίζει απλόχερα τις τόσες όμορφες εικόνες είναι μια πράξη τρυφερότητας, μια χειρονομία βαθιά ευγενική και πιο «πολιτισμένη» από πολλά ανθρώπινα επιτεύγματα. Στη φύση συμπεριλαμβάνεται και η φυσική μας ανάγκη να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, να πιστεύουμε στο θαύμα, να νιώθουμε βαθιά την ύπαρξη, να χαϊδεύουμε «το μικρό χεράκι του άλλου». Εν κατακλείδει , ο τρυφερός κόσμος είναι η ίδια η ζωή αλλά ιδωμένη μέσα από ένα πιο καθαρό  πρίσμα.

6. Ποιο ποίημα της συλλογής θα ξεχωρίζατε και γιατί;

Τα «Βερίκοκα» γιατί περιγράφει την κίνηση της κόρης μου.

7. Ποιος/Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες ή ξένοι συγγραφείς/ποιητές; Έχουν επηρεάσει το έργο σας;

Δεν ξέρω αν μπορούμε να διασαφηνίσουμε τις επιρροές μας. Αγαπάω τους λογοτέχνες που έχουν μια βαθιά πίστη στο αιώνιο, σε αυτό που δεν χάνεται, σε αυτό που, όπως λέει ο Απ. Παύλος, «ουδέποτε εκπίπτει». Για σήμερα, θα πω τον Τ. S. Eliot, που πάντα διέσωζε κάτι φωτεινό από τα συντρίμμια.

8. Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Απ’ όσα διάβασα τελευταία, το «Confiteor»  του Ζάουμε Καμπρέ και το «Αρχέγονο και άλλοι καιροί» της Όλγκα Τοκάρτσουκ. Πάντα, όμως, θα θυμάμαι την τελευταία σκηνή στα «Σταφύλια της οργής» του Στάινμπεκ. Έχω την εντύπωση ότι εκεί βρίσκεται όλη η αποτύπωση της πραγματικής αγάπης και της πραγματικής ζωής.

9. Ποιος είναι κατα τη γνώμη σας ο ρόλος της ποίησης στην εποχή μας;

Η ποίηση δεν είναι πολυτέλεια, ιδιαιτερότητα ή ελιτίστικη ανάγκη αλλά μια ουσιαστική πίστη σε έναν αμόλυντο πυρήνα, σε μια μεριά του κόσμου και του εαυτού όπου τα πάντα λειτουργούν με όρους ειλικρίνειας. Κι επειδή αυτές οι αρετές συνεχώς υποβαθμίζονται, επειδή η ηθική μας συνεχώς κατρακυλά, χρειαζόμαστε άμεσα αντίδοτα και παρηγορία. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρούμε και να κατοικήσουμε την ομορφιά και την ευαισθησία, που έτσι και την εντοπίσουμε κάπου πρέπει να σπεύσουμε στην αγκαλιά της για να σωθούμε. Χρειαζόμαστε αυτή τη διάσωση από το ευτελές ώστε να συνεχίσουμε δημιουργικά τη ζωή, ώστε να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας , η οποία απειλείται καθημερινά από επιθέσεις ασχήμιας. Πιστεύω, λοιπόν, σε μια ζωή ποιητική ως καταφύγιο αγνότητας και ως πράξη σωτηρίας. Η ποίηση είναι κρυμμένη κάπου ανάμεσα από στρατιώτες, όπλα, φόνους, ψέματα και ό, τι άλλο χυδαίο συναντάμε καθημερινά. Αν, όμως, την εμπιστευθούμε, μπορεί να τα εξαφανίσει!

10. Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλη ποιητική συλλογή στο μέλλον;

Βέβαια. Οι βοηθοί μας πρέπει να αξιοποιούνται για να αντέξουμε και να ομορφύνουμε τις ημέρες μας