Δέκα ερωτήσεις για τη συγγραφέα Χριστίνα Καρτσωνάκη και το παραμύθι της “Ο Τρυφερούλης που δεν έμεινε στο… αν“.

1. Πες μας λίγα λόγια για σένα. 

Ας σας συστηθώ λοιπόν, ονομάζομαι Χριστίνα, γεννήθηκα στο Αμβούργο Γερμανίας και μεγάλωσα στο Αίγιο Αχαίας. Εργάζομαι ως κλινικός διαιτολόγος – διατροφολόγος και διατηρώ το δικό μου κέντρο Διατροφής και Ευεξίας “Body Heal & Balance”, στην περιοχή Ελληνορώσων, στο κέντρο της Αθήνας. Αρκετά ενθουσιώδης και ανήσυχο πνεύμα. Η αγάπη μου για τη ψυχολογία και τις τέχνες, με οδήγησαν στο μονοπάτι της συγγραφής. Μου αρέσει να μαθαίνω και να εξελίσσομαι διαρκώς. Και, όπως λέω χαριτολογώντας, όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω… πριγκίπισσα.

2. Σύστησέ μας το βιβλίο σου «Ο Τρυφερούλης που δεν έμεινε στο… αν».

Ο Τρυφερουλης που δεν έμεινε στο …αν» είναι το πρώτο εξ ολοκλήρου δικό μου έργο που έχει εκδοθεί. Στο παρελθόν έχουν δημοσιευτεί έργα μου σε συλλογικές δουλειές. Τιμήθηκε με το γ βραβείο στην κατηγορία παιδικού παραμυθιού το 2009 από την Πανελλήνια ένωση Λογοτεχνών. Ο Τρυφερούλης λοιπόν είναι ο δικός μου αγαπημένος ήρωας και εύχομαι να κερδίσει την συμπάθεια μικρών και μεγάλων.

3. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να γράφεις το βιβλίο σου;

Την περίοδο που έγραψα το παραμύθι, είχα αρχίσει να ασχολούμαι και με τον χορό σε ημι-ερασιτεχνικό επίπεδο. Παρατηρούσα το άγχος των υποψήφιων δασκάλων χορού πριν από τις εξετάσεις, πολλοί από αυτούς ήταν καταπληκτικοί χορευτές, όμως λόγω της χαμηλής… πίστης στον εαυτό τους, όχι μόνο αποτύγχαναν στις εξετάσεις, αλλά δεν τολμούσαν να αποδεχτούν και τις ευκαιρίες που τους δίνονταν. Το παραμύθι δεν είναι αυτοβιογραφικό, αλλά θα μπορούσε. Στη θέση του Τρυφερούλη θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε το “βάζει στα πόδια” μπροστά σε μία αποτυχία και δεν προσπαθεί πάλι ή δεν εκμεταλλεύεται σωστά τις επόμενες ευκαιρίες.

4. Για ποιο λόγο να διαβάσουν οι αναγνώστες το παραμύθι «Ο Τρυφερούλης που δεν έμεινε στο… αν»;

Θεωρώ πως είναι ένα παραμύθι που αγγίζει εύστροφα το κομμάτι της αυτοεκτίμησης και της αποτυχίας. Οι αστοχίες και οι άσχημες στιγμές μπορεί να συμβούν σε όλους, αυτοί όμως που ξεχωρίζουν είναι όσοι συνεχίζουν και δεν το βάζουν στα πόδια, δεν μένουν στο αν. Πέρα από το διδακτικό κομμάτι όμως, ο Τρυφερούλης θα κρατήσει υπέροχη παρέα στους μικρούς μας φίλους και η εικονογράφηση του βιβλίου θα τους ξετρελάνει.

5. Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σου;

Το παραμύθι μου απευθύνεται σε όλους όσους νιώθουν ότι μια αποτυχία μπορεί να τους καθορίσει. Ο Τρυφερούλης είναι εδώ για να τους δείξει με πράξεις ότι κάνουν λάθος. Απευθύνεται στους μικρούς μας φίλους που φοβούνται να τολμήσουν αλλά και στους γονείς για να μπορέσουν να εξηγήσουν στα παιδιά τους τι σημαίνει αυτοπεποίθηση και πως πρέπει να διαχειριζόμαστε τις ευκαιρίες που προκύπτουν. Οι αποτυχίες δεν είναι τιμωρίες στην ζωή μας, έρχονται για να μας διδάξουν κάτι.

6. Γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο; Τι κρύβεται πίσω από αυτό το “αν¨;

Ο τίτλος είναι αλήθεια ότι ήταν επιλογή της εκδότριάς μου και την ευχαριστώ πολύ γιατί κατάφερε μέσα σε μία πρόταση να συνοψίσει το μήνυμα του βιβλίου. Ένας τίτλος που δηλώνει δράση. Το “αν” είναι η κάθε ευκαιρία που έρχεται στην ζωή μας μεγάλη ή μικρή. Κάθε ευκαιρία που μπορεί από φόβο να την αφήσαμε να φύγει. Είμαι της άποψης ότι μόνο η δράση φέρνει αποτέλεσμα και όχι οι υποθέσεις και οι εικασίες.

7. Ποιος/Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου Έλληνες ή ξένοι συγγραφείς; Έχουν επηρεάσει το έργο σου;

Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς και σε κάθε φάση της ζωής μου, ανακαλύπτω και άλλους. Στα νεανικά- φοιτητικά μου χρόνια λάτρευα τον Καζαντζάκη με τις γλαφυρές περιγραφές και την αμεσότητα στην έκφραση. Μεγαλώνοντας ο Ονορε ντε Μπαλζακ έγινε ο αγαπημένος μου καθώς περιέγραφε με τόσο έξυπνο τρόπο απλές ιστορίες. Αθωότητα, κοινωνικά/ταξικά μηνύματα και κόσμος και νοοτροπίες από μια άλλη εποχή. Το τελευταίο διάστημα μου αρέσει ο Πάολο Κοέλο, οι περισσότεροι τον θεωρούν εμπορικό, ωστόσο εμένα με μαγεύει το γεγονός ότι μπορεί να σε κρατάει σε εγρήγορση καθ’ όλη την πλοκή του βιβλίου και πάντα αποπνέει μηνύματα αισιοδοξίας. Από τα βιβλία του αγαπώ τις “Βαλκυρίες” και τα έντεκα λεπτά, ίσως και τα λιγότερα εμπορικά του. Νομίζω πως ο καθένας με έχει επηρεάσει με διαφορετικό τρόπο, δεν είναι τυχαίο που και στο παραμύθι υπάρχουν αρκετές περιγραφές, καθώς και κρυφά νοήματα αισιοδοξίας.

8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

Κάθε περίοδο αλλάζω και αγαπημένο βιβλίο, από τα Χριστούγεννα και μετά έχω ενθουσιαστεί με το παραμύθι του Charlies Mackesy “The boy,the mole,the fox and the horse”. Tο διαβάζω και το ξαναδιαβάζω συνεχώς, παραμύθι για μεγάλους και μικρούς. Αγαπημένη φράση: Τα δακρυά έχουν λόγο που κυλούν κι είναι η δύναμη σου , όχι η αδυναμία σου. Μαγεύομαι με τον τρόπο που μεταφέρει τόσο μεγάλες αλήθειες.

9. Ποια είναι η θέση του βιβλίου στην εποχή μας κατά τη γνώμη σου;

Δυστυχώς διανύουμε την εποχή των τέλειων ψηφιακών μέσων. Το βιβλίο είναι από τους λίγους τρόπους για να ονειρευόμαστε, συνδέει το παρελθόν με το παρόν και την διανόηση με την ύλη. Για τον περισσότερο κόσμο η αξία και το περιεχόμενο του βιβλίου συνδέθηκε περισσότερο με τη λογοτεχνία, την επιστήμη, και τη θρησκεία Για μένα προσωπικά τα βιβλία είναι η περιουσία μου, είναι ο μαγικός κόσμος που μου κρατούσε παρέα στην μοναχική εφηβεία, είναι ο φίλος που μου κρατά παρέα όταν θέλω να χαλαρώσω.

10. Σκέφτεσαι να γράψεις κι άλλο βιβλίο στο μέλλον;

Αυτή την περίοδο γράφω ένα βιβλίο, το οποίο όμως έχει να κάνει με τη διατροφή και την συναισθηματική νοημοσύνη, πάνω στο επάγγελμά μου δηλαδή. Αλλά στο άμεσο μέλλον πέρα από το παιδικό παραμύθι που το λατρεύω ( πιστεύω ακόμα στους μονόκερους χαχαχ) θα ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ένα μυθιστόρημα. Ιδέες υπάρχουν πολλές…. Προς το παρόν όμως προτεραιότητα έχει το πρώτο μου παιδί ο Τρυφερούλης.