1. Μετά το παραμύθι «Ο Υφασμάτινος Δράκος» επιστρέφεις με το νέο σου βιβλίο με τίτλο «Ο Φοβιτσιάρης Ουρανός». Πες μας λίγα λόγια για το νέο παραμύθι σου.

Στο νέο παραμύθι μου «Ο Φοβιτσιάρης Ουρανός» κεντρικός ήρωας είναι ένα μικρό αγόρι που φοβάται το σκοτάδι. Ένα νυχτολούλουδο τον επισκέπτεται ξαφνικά μέσα στη νύχτα και ζητάει τη βοήθειά του αφού το φως από το Φεγγάρι έχει χαθεί και μαζί με αυτό και όλα τα αστέρια. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια μέσα στην αγκαλιά του ουρανού που νιώθει μόνος. Συμπαραστάτες στην προσπάθεια ανακάλυψης του ενόχου η σοφή κουκουβάγια, η πριγκίπισσα πυγολαμπίδα και ο ζαχαροπλάστης των ονείρων. Μια διαδρομή μαγική μέσα στην οποία θα δούμε το μικρό αγόρι να κερδίζει το φόβο του. Εξάλλου το φως πάντα κερδίζει το σκοτάδι.

2. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να γράφεις το συγκεκριμένο παραμύθι;

Προσπαθώ στα παραμύθια μου ο μικρός αναγνώστης να κερδίσει ή να αγαπήσει κάτι. Στον «Υφασμάτινο Δράκο» λοιπόν θέλησα τα παιδιά να αγαπήσουν τη Γη. Στον «Φοβιτσιάρη Ουρανό» στόχος είναι όσα παιδιά φοβούνται το σκοτάδι να πιστέψουν ότι αυτό δεν κρύβει κάτι. Έτσι το παραμύθι γράφτηκε για να νικήσουν αυτό το φόβο αλλά και κάθε άλλο φόβο αφού τα πάντα εξαρτώνται από την πίστη σε εμάς. Όλοι μπορούμε να γίνουμε οι μικροί ήρωες της ζωής μας.

3. Για ποιο λόγο να διαβάσουν οι αναγνώστες τον «Φοβιτσιάρη Ουρανό»;

Είναι ένα παραμύθι που αρχίζει με τη λέξη… Καληνύχτα! Και είναι μια ευχάριστη ιστορία. Στον «Φοβιτσιάρη Ουρανό» η γραφή είναι απλή, υπάρχουν πολλοί ήρωες, κάποιοι σίγουρα ιδιαίτεροι, υπάρχουν μέρη μαγικά και το πιο σημαντικό; Κάποιος μπορεί να μάθει πού ζουν τα όνειρα. Και ποιος δεν κάνει όνειρα;  Εγώ πραγματικά θα ήθελα να μάθω πού ζουν…

4. Σε τι ηλικίες απευθύνεται το βιβλίο σου;

Το παραμύθι είναι αρκετά μεγάλο σε έκταση. Αυτό όμως δεν το καθιστά κουραστικό καθώς οι ήρωες βοηθούν στη γρήγορη ροή της ιστορίας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας επτά με έντεκα. Οι ζωντανές εικόνες όμως που έχουν αποδοθεί υπέροχα από την εικονογράφο μου Έλενα Λεώνη επιτρέπουν και σε μικρότερα παιδιά να το χαρούν. Επιπλέον πρόκειται για μια πολυτελή έκδοση που κάλλιστα μπορεί να πάρει θέση σε μια βιβλιοθήκη. Η αγάπη για τα παραμύθια εξάλλου δεν χάνεται ποτέ.

5. Τι είναι αυτό που σε κάνει να στρέφεσαι δημιουργικά προς την παιδική λογοτεχνία;

Αγαπάω την παιδική φαντασία που δεν γνωρίζει σύνορα, που δεν είναι επιτηδευμένη ή τσαλακωμένη από τα πρέπει και τους κανόνες των μεγάλων. Που μπορεί να ανοίξει νέους κόσμους ελεύθερους και όμορφους. Τα παραμύθια είναι για εμένα μια βουτιά στο κόσμο των μικρών. Είναι μια ελπίδα για φως. Και μια φωνή να μην βιαστούν τα παιδιά να μεγαλώσουν.

6. Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να εκφράζεται σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος;

Έχω σκεφτεί κάποια στιγμή να αφιερώσω χρόνο για να πλησιάσω το χώρο των ενηλίκων με ένα μυθιστόρημα αλλά αυτό θα αργήσει πολύ. Τα παραμύθια έχουν κερδίσει όλο το εγώ μου για αυτή την περίοδο.

7. Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν ένα «καλό» -αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι- παραμύθι κατά τη γνώμη σου;

Σε ένα παραμύθι οι λέξεις πρέπει να μετατρέπονται αυτόματα σε εικόνες ώστε να εξάπτεται άμεσα η φαντασία. Ήρωες όχι συνηθισμένοι και μέρη μαγικά μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Το παιδί πρέπει να μπορεί να ταυτιστεί μέσα στην ιστορία η οποία είναι θεμιτό να έχει ευχάριστο τέλος – λύτρωση για τους ήρωες αλλά και για τον μικρό αναγνώστη. Φυσικά η εικονογράφηση παίζει τεράστιο ρόλο. Εγώ προσωπικά πιστεύω επιπλέον και στα κρυφά μηνύματα που πρέπει να περνάμε στα παιδιά αφού ένα βιβλίο είναι πάντα ένα εργαλείο τριβής του μυαλού. Για παράδειγμα ένα τέτοιο μήνυμα στον «Φοβιτσιάρη Ουρανό» είναι ότι κάθε παιδί πάνω στη Γη πρέπει να έχει κάποιο παιχνίδι. Να μεγαλώσει ακριβώς ως παιδί. Και δυστυχώς ξέρουμε όλοι ότι πολλά παιδιά δεν έχουν αυτή την τύχη.

8. Πιστεύεις πως άλλαξε κάτι σε σένα, ως συγγραφέα, στο διάστημα που μεσολάβησε από τον «Υφασμάτινο Δράκο»;

Δύσκολη ερώτηση. Πιστεύω ότι δεν άλλαξε κάτι. Αγαπάω ακόμη την φαντασία των μικρών, τα παραμύθια, τα παιχνίδια και ελπίζω ότι αυτό αποτυπώνεται και στις ιστορίες μου.

9. Καθώς η digital εποχή εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο, πώς φαντάζεσαι το μέλλον του βιβλίου;

Ένα βιβλίο θέλει το δικό του χρόνο για να αγαπηθεί, να κάνεις την βουτιά σου μέσα στις σελίδες, να γευθείς την ιστορία, να χορτάσεις τις λέξεις… Η ψηφιακή εποχή αντίθετα πολύ εύκολα εντυπωσιάζει τους ενήλικες, πόσο μάλλον τα παιδιά. Η ευκολία πρόσβασης στις πληροφορίες, η δύναμη της εικόνας, η ευελιξία, η γρήγορη εκτέλεση και απόδοση αποτελούν σημαντικούς ανταγωνιστές για το χώρο του βιβλίου. Οπότε και το μέλλον φαντάζει δύσκολο. Ωστόσο θα υπάρχουν πάντα όσοι αγαπούν το διάβασμα και φυσικά ο μιμητισμός. Τα παιδιά που είναι και οι μελλοντικοί αναγνώστες θα αγαπήσουν το βιβλίο αν έχουν τα ανάλογα ερεθίσματα στο περιβάλλον τους.

10. Σκέφτεσαι να γράψεις κι άλλο βιβλίο στο μέλλον;