Ονομάζομαι Μελπομένη (Μέλπω) Ρογκάλα. Γεννήθηκα στη Σεργούλα Δωρίδος το 1948, στα χρόνια του Εμφυλίου. Τα χρόνια δύσκολα έως και πολύ επικίνδυνα. Το 1949 ένα όπλο βρέθηκε στα χέρια του δίχρονου αδερφού μου και το κακό δεν άργησε να γίνει… Ένα “μπαμ” και η σφαίρα πέρασε την αριστερή μου ωμοπλάτη, σχεδόν σε απόσταση μιας τρίχας  από την καρδιά…

Ο πόνος του πατέρα για τη ζωή του παιδιού του, τον πήγε στο αντίθετο στρατόπεδο από ότι ο ίδιος ήταν. Πήγε στο στρατόπεδο του ΕΛΑΣ, που γνώριζε ότι είχε γιατρό.

Υπεύθυνη, μια γυναίκα γιατρός, η Μαρία Σκαφιδά, που έκανε το καθήκον της, γνωρίζοντας ποιος ήταν ο πατέρας του παιδιού και σε ποιο στρατόπεδο ανήκε. Μετά τις πρώτες βοήθειες, έδωσε διαταγή να ετοιμαστεί καΐκι: «Το παιδί και τον πατέρα του, να τους περάσουν στον Μωριά, απέναντι στο Αίγιο που έχει νοσοκομείο».

Σε αυτή τη γιατρό, τη Μαρία Σκαφιδά, χρωστάω τη ζωή μου.

Το τραύμα της σφαίρας ήταν η αιτία να περάσω στον Μωριά, να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο του Αιγίου από τον Λογγίσιο γιατρό Διαμαντόπουλο, να παραμείνω στην οικογένεια των αναδόχων μου, του Χαράλαμπου Παπαντωνόπουλου και να υιοθετηθώ από την οικογένεια της Μαργαρίτας και του Θάνου Τσουμπού.

Έγινα μόνιμη κάτοικος Λόγγου. Τελείωσα το Δημοτικό σχολείο το 1963.

Τα λόγια του δασκάλου μου, Κωνσταντίνου Λάππα μπόλιασαν την ψυχή μου. «Μέλπω, να πάρεις μολύβι και χαρτί και να καταγράφεις τις ομορφιές του Λόγγου, τις ιστορίες, τα μοιρολόγια τους, τα παραμύθια, τα τραγούδια τους… Θα είναι για σένα ένα ανοιχτό βιβλίο». Τα λόγια του δασκάλου μου, τα έκανα πράξη.

Οι συγχωριανοί μας πρόθυμα ανταποκρίθηκαν, ξετυλίγοντας μνήμες χρόνων, αιώνων. Ξεκίνησα παιδούλα αυτό το ονειρεμένο ταξίδι της συγκέντρωσης αντικειμένων μιας άλλης εποχής και άρχισα  να καταγράφω τις αφηγήσεις των συγχωριανών μας και όχι μόνο.

Συμμετείχα στα πολιτιστικά δρώμενα του Λόγγου, ως μέλος του τμήματος Ναυτοπροσκόπων Λόγγου 1965-1975  και ως μέλος του Φιλοπροοδευτικού Ομίλου Λόγγου ‘‘Ο Βύρων’’ 1975-2001.

Το 2010-2013 έγινα πρόεδρος του συλλόγου Αχαϊκή Συμπολιτεία με έδρα τον Λόγγο.

Το 2014 έγινα πρόεδρος της συσταθείσας εταιρείας με επωνυμία ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ ΛΟΓΓΟΥ, όπου στεγάζεται στο παραχωρηθέν παλαιό ελαιοτριβείο της οικογένειας Λάμπρου Λαμπρόπουλου, προβάλλοντας εκεί την πλούσια συλλογή εκθεμάτων θρησκευτικής, ιστορικής και Λαογραφικής μνήμης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς του Λόγγου και της ευρύτερης περιοχής.

Έργα της που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ηδύφωνο

• Λόγγος – Μνήμες του 1922 – (2022)