Δέκα ερωτήσεις για τη συγγραφέα Μαρία Κασφίκη και το βιβλίο της “Αθόρυβες Κραυγές“.

1. Πες μας λίγα λόγια για σένα. 

Γεννήθηκα στην Αθήνα και από μικρό παιδί είχα κλίση στις θετικές επιστήμες. Σπούδασα Στατιστική και Αναλογιστική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και εργάζομαι σε μεγάλη εταιρία τηλεπικοινωνιών ως υπεύθυνη τμήματος ανάλυσης πωλήσεων. Από μικρό παιδί είχα κλίση στις τέχνες, όπως η ζωγραφική και η μουσική. Στην ηλικία των 8 ετών ξεκίνησα μουσική στη φιλαρμονική Γαστουρίου στην Κέρκυρα όπου έμαθα τρομπέτα. Πάντα αναζητούσα την τέχνη στη ζωή μου. Στην ηλικία των 30 ασχολήθηκα με το χορό, όπου διδάχτηκα latin & ballroom χορούς. Η συγγραφή μπήκε πολύ αργότερα στη ζωή μου, μόλις το 2022 και συμπλήρωσε άλλη μία εσωτερική ανάγκη μου που μέχρι τότε δεν είχα ανακαλύψει.

2. Σύστησέ μας το βιβλίο σου «Αθόρυβες Κραυγές».

Οι «Αθόρυβες Κραυγές» είναι ένα μυθιστόρημα που περιέχει έρωτες, πάθη, μυστικά, βία, πόνο, φονικά και στο τέλος κάθαρση. Είναι ένα βιβλίο το οποίο ξετυλίγει την ιστορία της Άννας και του Ορέστη, των κεντρικών ηρώων, σιγά σιγά, αποκαλύπτοντας μυστικά τα οποία τους συνδέουν. Οι ήρωες περνούν από διάφορες φάσεις, κάνουν λάθη, συγκρούονται μεταξύ τους αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό μέχρι να φτάσουν στην αλήθεια. Είναι ένα βιβλίο το οποίο κρατάει συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέσα από τις εξάρσεις και τις αποκαλύψεις που διαδέχονται η μία την άλλη. Μέσα από αυτό το βιβλίο περνούν και διάφορα μηνύματα για τη ζωή, για το πως μπορούν κάποια μυστικά να μας οδηγήσουν σε αδιέξοδο και πως πολλές φορές ο δρόμος της αλήθειας είναι προτιμότερος ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πονέσουμε αγαπημένα μας πρόσωπα. Επίσης, αναδεικνύει διάφορες μορφές βίας, λεκτική και σωματική, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Είναι ένα βιβλίο το οποίο δημιουργεί εικόνες στον αναγνώστη σα να παρακολουθεί μία σειρά στην τηλεόρασή του.

3. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να γράφεις το βιβλίο σου;

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο δεν είχα καν σκοπό να γράψω ένα μυθιστόρημα. Ήταν, θυμάμαι, η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου 2022, απόγευμα, που μου «καρφώθηκε» μία φράση στο μυαλό. Ήταν όμως τόσο έντονο που με οδήγησε να ανοίξω τον υπολογιστή και να αρχίσω να γράφω. Δεν υπήρχε κάποια ιστορία στο μυαλό μου, απλά αυτή η φράση ή για να είμαι πιο ακριβής, κάποιοι στίχοι από ένα ποίημα του Γιώργου Σεφέρη (Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό· την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης· Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε). Εκτός όμως από αυτούς τους στίχους μου ήρθε και η εικόνα του πρωταγωνιστή στην πρώτη σκηνή που παρουσιάζεται στο βιβλίο. Έτσι και ξεκίνησε. Η πρόθεση μου ήταν να εκτονώσω τη δική μου εσωτερική ενέργεια που ήθελε κάτι να μου πει και, όπως προανέφερα, σε καμία περίπτωση δεν περίμενα ότι αυτό θα κατέληγε σε μυθιστόρημα. Όσο συνέχιζα να γράφω, έγινε κάτι μαγικό! Τα χέρια μου είχαν πάρει φωτιά και με καθοδηγούσαν μόνα τους χωρίς να σκέφτομαι. Κάθε λέξη, κάθε πρόταση ήταν σαν ταινία μπροστά στα μάτια μου. Ήταν σα να βλέπω τις εικόνες να διαδραματίζονται μπροστά μου κι εγώ απλά προσπαθούσα να τις κρατήσω ζωντανές μέσα από τα γραπτά μου.

4. Για ποιο λόγο να διαβάσουν οι αναγνώστες το βιβλίο «Αθόρυβες Κραυγές»;

Οι «Αθόρυβες Κραυγές» είναι ένα βιβλίο που μπορεί να ταξιδέψει τον αναγνώστη. Όπως προανέφερα είναι σα να βλέπει μία σειρά, δημιουργεί εικόνες. Επίσης, είναι ένα βιβλίο το οποίο διατηρεί το ενδιαφέρον μέχρι και την τελευταία σελίδα με αποκαλύψεις. Έχει γραφτεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην κουράζει τον αναγνώστη, αντιθέτως κιόλας. Η ιστορία έχει δομηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να εξάπτει την περιέργεια για το πως θα εξελιχθεί.

5. Σε ποιους απευθύνεται;

Απευθύνεται σε όλους. Γενικά, θεωρώ, ότι κάθε λογοτεχνικό βιβλίο, είτε είναι διήγημα είτε μυθιστόρημα είτε ακόμη και ποίηση μπορεί να έχει κοινό κάθε ηλικίας, κάθε μορφωτικού επιπέδου κλπ. Ο στόχος κάθε βιβλίου, λοιπόν,  πρέπει να είναι να μπορεί να προσελκύσει τους πάντες. Η μεγαλύτερη δε, επιτυχία του εκάστοτε βιβλίου είναι να καταφέρει να κερδίσει την καρδιά όλων αυτών που το διαβάζουν.

6. Γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο;

Το θέμα του τίτλου οφείλω να ομολογήσω, ήταν το δυσκολότερο. Το βιβλίο είχε ολοκληρωθεί και οι πιθανοί τίτλοι που μου έρχονταν στο μυαλό ήταν πάρα πολλοί. Κανένας όμως από αυτούς δε μου ταίριαζε. Κάτι έλειπε. Κάτι δεν κολλούσε. Ήταν σα να μην προσδιόριζαν αυτό το βιβλίο. Και ξαφνικά… ήρθε στο μυαλό μου ο τίτλος «Αθόρυβες Κραυγές». Εκείνη τη στιγμή απλά κατάλαβα ότι δε χρειάζεται να συνεχίσω να ψάχνω για τίτλο. Ο τίτλος με είχε βρει μόνος του και δε θα μπορούσα να βάλω κάποιον άλλο καλύτερο.

7. Ποιος/Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου Έλληνες ή ξένοι συγγραφείς; Έχουν επηρεάσει το έργο σου;

Είναι δύσκολο να επιλέξω έναν. Είναι πάρα πολλοί κλασικοί αλλά και σύγχρονοι συγγραφείς και ποιητές που μου αρέσουν. Δε θα μπορούσα βέβαια να μην αναφέρω τον Γεώργιο Σεφέρη, δεδομένου του ότι αποτέλεσε και πηγή έμπνευσης το ποίημά του. Από εκεί και πέρα ενδεικτικά θα ανέφερα σίγουρα την Αλκυόνη Παπαδάκη και τον Νίκο Καζαντζάκη.

8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

9. Ποια είναι η θέση του βιβλίου στην εποχή μας κατά τη γνώμη σου;

Δυστυχώς, στις μέρες μας το βιβλίο έχει να παλέψει με την τεχνολογία που είναι πολύ σκληρός αντίπαλος. Ο κόσμος επιλέγει το εύκολο, το ξεκούραστο, όπως τα e-books, audio books. Ευτυχώς, όμως, που πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι λάτρεις αυτής της μυρωδιάς των σελίδων ενός βιβλίου, που νιώθουν υπέρτατο ενθουσιασμό κάθε φορά που κρατάνε ένα καινούριο βιβλίο στα χέρια τους και αντίστοιχα ανυπομονησία να το διαβάσουν.

10. Σκέφτεσαι να γράψεις κι άλλο βιβλίο στο μέλλον;

Η απάντηση δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το «εννοείται πως ναι». Ήδη, έχω δύο ιδέες για βιβλία και μάλιστα το ένα από αυτά το έχω ξεκινήσει ήδη να το γράφω δειλά – δειλά. Επίσης, είναι πολύ βασικό να σκεφτούμε ότι ένα βιβλίο είναι κατάθεση ψυχής. Είναι ένα κομμάτι του συγγραφέα το οποίο το μοιράζεται με το κοινό. Σα να ξεγυμνώνεται ως ένα βαθμό, εκτίθεται. Επομένως, κάθε φορά που ένας «εν δυνάμει αναγνώστης» επιλέγει να διαβάσει ένα βιβλίο, παίρνει μαζί του και ένα κομμάτι από τον συγγραφέα. Για μένα όλη αυτή η διαδικασία, από τη συγγραφή μέχρι και το μοίρασμα με τους αναγνώστες είναι κάτι το μαγικό το οποίο θέλω να μπορώ να το ζήσω όχι με ένα ή δύο βιβλία αλλά με όσα περισσότερα μπορώ.